Alles kan altijd beter, toch?

Vanmorgen hoorde ik twee jonge vaders praten over hun pasgeboren spruit. Net een paar weekjes oud ging het al over hun ontwikkeling. ‘Houdt hij zijn hoofd al omhoog? Hoe vindt hij het als je hem op zijn buik legt?’ Eén van de vaders vertelt dat zijn zoon het maar niets vindt om op zijn buik liggen, maar dat hij het toch doet. Het kind moet het wel leren. De andere vader vertelt trots dat zijn zoon er geen moeite mee heeft en ik voel het begin van een soort competitie.

Straffen en belonen
Nog maar een paar weken oud en je ‘moet’ al van alles. Er worden verwachtingen geschept en het opvoeden met behulp van straf en belonen begint. Een proces dat een leven lang doorgaat. Het begint in de wieg, gaat verder op school, op het werk en uiteindelijk beheerst het je hele leven. Je moet altijd meer, beter, hoger. Soms van anderen, maar vaker nog van jezelf.

Innerlijk stemmen
De stemmen van je ouders, je leraren en je werkgever worden je innerlijke stemmen. Je neemt de manier waarop je als kind begeleid werd over in de manier waarop je jezelf begeleidt. Je straft jezelf als je niet aan je eigen eisen voldoet. Je beloning moet je eerst verdienen. De frustratie van je ouders en leraren over het feit dat je niet voldoet aan het perfecte plaatje dat zij voor ogen hadden, neem je onbewust over.

Je bent helemaal goed zoals je bent
Ik ben van mening dat je helemaal goed bent zoals je bent. Er hoeft niets anders of beter. Acceptatie is de hoogste vorm van verandering. Zodra je accepteert dat iets is wat het is, volgt er ontspanning. Op deze ontspanning volgt (vaak) verandering.

Kijk naar wat er wel is
Zo vind ik bijvoorbeeld al dagen dat ik nodig een blog moet schrijven, ik ben er drie keer aan begonnen. Ondertussen heb ik een nieuwsbrief geschreven, wat zaken op mijn site aangepast, van alles en nog wat gedaan, maar geen blog geschreven. Ik kan er nu voor kiezen om mezelf te straffen, want ik heb niet gedaan wat ik van mijzelf moest. Of ik kan kijken naar wat er wel is gebeurd, namelijk een aantal andere klussen geklaard.

Niet omdat het moet, maar omdat het kan
Op het moment dat ik deze blog aan het tikken ben, is het zondag. Eigenlijk vind ik dat ik dan niet hoef te werken, maar ik doe het toch. Gewoon omdat dit precies is wat ik wil doen. Niet omdat het moet, maar omdat het kan. Ik had er een paar dagen geleden voor kunnen kiezen om er met veel tegenzin en moeite een blog uit te persen. Waarschijnlijk zou het dan niet eens naar mijn zin zijn. Maar ik heb er voor gekozen om te accepteren dat het niet lukte. In de ontspanning die hierdoor ontstond, heb ik alsnog een blog geschreven.

Leer jezelf op een vriendelijke manier te begeleiden
Wil jij ook leren jezelf zo te begeleiden dat je kunt accepteren wat is en kunt kijken naar wat kan? Vriendelijker worden voor jezelf en niet jezelf constant achter je broek aan zitten? Kortom wil je jouw leven leiden? Neem dan contact met me op zodat we samen kunnen kijken of ik en mijn werkwijze bij jou passen.